Onlangs (lees: gisteren) heb ik de laatste date gehad. 1,5 week geleden had ik het ineens gehad met mijn single bestaan. Dus ik logde in op relatieplanet en zag dat ik voor 3 dagen een gratis full membership had. Nou altijd mooi meegenomen natuurlijk. Ik was net 5 minuutjes ingelogd op de site toen ik een interesse berichtje kreeg.
Ik kijk altijd eerst naar de foto van diegene die een berichtje stuurt, als die mij niet aanstaat (om welke reden dan ook) dan kijk ik niets eens naar het profiel. Van deze man sprak de foto mij wel aan, dus ik klikte op z'n profiel. Na z'n profiel te hebben doorgelezen, dacht ik: Ja dit kan wel eens een leuke man zijn. Dus ik heb hem een berichtje teruggestuurd.
Die avond al een leuk msngesprek gehad en al tel nummers uitgewisseld. Hij leek zo op het 1e gezicht (nou ja eigenlijk niet echt gezicht) een leuke man.
Op die zaterdag die volgde kwam ik erachter dat hij allergisch voor katten was (is) en er niet zo gek op is. Ik ben gek op katten en heb ze zelf ook, maar goed hij leek mij een leuke man, dus ik vond het niet iets om hem daarvoor af te schepen. Dus afspraak gemaakt voor een date. Ik zou naar hem toe gaan en dan gewoon wat drinken/filmpje kijken. Dat idee. Op die dag zelf kreeg ik een uur voordat ik weg zou rijden een smsje binnen, dat hij te brak uit de nachtdienst was gekomen. Nou ja kan gebeuren dacht ik. Dag erna afspraak gemaakt voor zondag (gisteren dus). Hij had die dag ervoor weer nachtdienst, dus in mijn achterhoofd hield ik er al rekening mee dat het niet door zou gaan.
Nou ja gisteren dus, de avond van de afspraak. Ik had nog steeds geen tijd gekregen van hem hoe laat hij er zou zijn. Eigenlijk ergerde ik me dus al aan hem voordat hij er überhaupt was. Op een gegeven moment kreeg ik een sms van hem, dat hij onderweg was.
Om half 10 was hij hier pas. Half 10, nou vraag ik je, dat is toch geen tijd voor een date??? Het eerste wat ik dacht toen ik de deur opendeed was: Oh hij ziet er heel anders uit dan op de foto (en ik kreeg dus een deja-vu). Goed als ik ben, liet ik hem wel binnen. We stonden nog een beetje ongemakkelijk in de gang, dus ik hem voor naar de woonkamer. Zei nog iets doms als: Welkom in mijn stulpje en vroeg hem wat hij wilde drinken. Hij is dus allergisch voor katten en laat ik nou net 4 katten in mijn stulpje hebben rondlopen.
Nou 1e afknapper kwam meteen al, toen hij niet op de bank wilde zitten, want ik ging eerst zitten en had meteen 4 katten om mij heen. Dus we gingen om de eettafel heen zitten, katten kwamen alsnog naar me toe, maar goed daar kan ik niet zoveel aandoen. Katten straffen omdat ze lief zijn, dat kan niet natuurlijk.
Anywayz wat gepraat over ditjes en datjes, het ging allemaal heel erg geforceerd en ik dacht de hele tijd maar een ding: Wanneer ga je weer weg? Hij kreeg ook steeds meer last van zijn allergie en het leek wel alsof de katten doorhadden dat hij ze niet in de buurt wilde hebben, want ze bleven maar naar hem toe komen. Ik vond het allemaal wel weer hilarisch, maar hij kon er natuurlijk niet echt om lachen.
Na een uurtje ging hij even naar buiten om te roken, ik meteen 2 vriendinnen gesmst met de tekst: Hij is echt totaal niet mijn type. Hmm nou moet ik dat nog gaan zeggen...
Ik dacht ook nog aan wat iemand anders mij die middag had verteld, dat ik eigenlijk een noodscenario had moeten hebben. Waarom had ik die nou niet bedacht!!!
Hij kwam weer terug van het roken, had z'n jas nog aan en zei: "Ook als je eerlijk bent, zeg je dan blijf nog maar even of zeg je ik heb liever dat je weggaat?" . Mijn antwoord was: "Dan heb ik liever het tweede" . Ik ben nog steeds benieuwd wat hij had gedaan als ik had gezegd: "Ik vind het zo gezellig, ik wil dat je blijft", aangezien hij zijn jas nog aanhad.
Maar goed dat doe ik dus nooit meer. Een date met een man die allergisch is voor katten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten